Pesten op School

pesten
Vraag aan het CDA, de PvdA, de PVV en de VVD (12 januari 2017, kamerlid Rog, kamerlid Ypma, kamerlid Beertema en kamerlid Straus)
Ik ben een vader van 2 kinderen. Ik vraag me af hoe ver het nog moet gaan om het pesten keihard aan te pakken? Ook richting de ouders van de daders. Mijn vraag stel ik omdat mijn jongste zoontje thuis kwam en zei dat hij dood wilde, omdat hij gepest werd. Hij is maar net nog 10 jaar oud. Als je instanties om hulp vraagt, kan hij naar een adviesbureau waar je gesprekken krijgt. Vervolgens leggen de mensen die het kind behandelen vragen en antwoorden in de mond van het kind. Dus in mijn ogen nutteloos. School directeuren zijn verantwoordelijk staat er in de wet, maar echter is daar ook niemand thuis. Bij de politie moet je al helemaal niet aankomen, want die zeggen helaas niks te kunnen doen omdat de pesters minderjarig zijn. Toen ik naar Den Haag belde moest ik het zelf maar even uitvinden werd er mij mede gedeeld. Onze kleine man is nu de man die terug aan het vechten is tegen de pesters. Hij heeft er nog mee te kampen, maar nu wordt hij dan daarvoor gestraft op school. Nu zien ze het kennelijk wel in. Ook hiervoor kan ik bij niemand of nergens terecht, want ik accepteer nu ook niet dat mijn kind gestraft wordt, want toen het jong hulp nodig had was er ook niemand thuis.

Antwoord van de PvdA (12/1/17, kamerlid Ypma)
Pesten is verschrikkelijk en het is inderdaad de verantwoordelijkheid van de school om in te grijpen. Ik zou je graag willen bellen om mee te denken en te kijken wat ik voor jou kan doen. Zou je me je telefoonnummer willen mailen.

Antwoord van de VVD (12/1/17, kamerlid Straus)
Het bericht van wat er met Tharukshan Selvam is gebeurd, schokte mij. Ik ben zelf moeder van twee kinderen. De onmacht van ouders, om wellicht niet te weten hoe je je kind in een dergelijke situatie kunt helpen en dan uiteindelijk zo’n verlies te moeten dragen, het is verschrikkelijk. Bij pesten is altijd de school als eerste aanspreekbaar. Nadat een paar jaar geleden ook twee andere scholieren, Tim Ribberink en Fleur Bloemen, geen andere uitweg meer zagen dan het plegen van zelfmoord na vreselijke pesterijen, is de regelgeving rondom de veiligheid van scholen aangescherpt. Scholen hebben de verantwoordelijkheid om te zorgen voor een veilig leerklimaat, een basisvoorwaarde om überhaupt te kunnen leren. Ik zie veel scholen die hier ook mee bezig zijn en in hun aanpak op de school duidelijk maken dat pesten onacceptabel is en daar ook naar acteren.
Ook de school van Tharukshan heeft aangegeven haar verantwoordelijkheid te willen nemen. Zij hebben een onderzoek ingesteld en als daaruit blijkt dat zij steken hebben laten vallen, dan zijn zij bereid die te erkennen en ervan te leren. Daar begint het natuurlijk mee, dat scholen deze verantwoordelijkheid voor de veiligheid op hun school ook daadwerkelijk serieus nemen. De Inspectie van het Onderwijs is de instantie die scholen hierop controleert. Zij zullen het onderzoek bij de school van Tharukshan ook nauwgezet volgen. Ouders kunnen zich echter ook zelf rechtstreeks tot de onderwijsinspectie wenden als zij vinden dat de school op deze verantwoordelijkheid onvoldoende aanspreekbaar is. Mochten ouders hulp nodig hebben, dan is er de organisatie Ouders & Onderwijs, waar ouders informatie en ondersteuning kunnen krijgen.
Maar naast de onderwijsroute is er nog meer mogelijk. Wat veel mensen niet weten is dat cyberpesten ook strafbaar is. Je kunt daar dus ook aangifte van doen. Sommige scholen die ik ken werken met een zogenaamd Convenant Veilige School. Hierin worden door de school en de politie samen afspraken gemaakt hoe zij omgaan met onveilige situaties op de school. In dat kader worden er ook afspraken gemaakt worden hoe er opgetreden wordt als er gepest wordt, ook als dit door minderjarigen gebeurt.
Gelukkig zie ik dat steeds meer organisaties; scholen, hulpverlening, maar ook de politie, inzien dat cyberpesten een serieus probleem is waar ook serieus tegen opgetreden moet worden. Want een ding staat voorop: pesten is onacceptabel en dat dient iedereen te beseffen. Ik hoop uw vraag hiermee voldoende beantwoord te hebben.

Geen antwoord van het CDA (12/4/17, kamerlid Rog)
Na 3 maanden en twee keer rappelleren is geen antwoord ontvangen.

Geen antwoord van de PVV (12/4/17, kamerlid Beertema)
Na 3 maanden en twee keer rappelleren is geen antwoord ontvangen.

2 reacties


  1. ·

    Beste,

    Mijn naam is Remco Boorsma (35 jaar) en ik ben heel mijn middelbare school gepest. Ik heb toendertijd ook met zelfmoord gedachtes gelopen (totdat mijn ouders me vertelde dat ik hun pijn zou doen). Toendertijd besefte ik me al dat je op 2 manieren uit zo’n levenservaring komt. Je overwint het en wordt er sterker door of je blijft er heel je leven onder gebukt gaan.

    Het probleem pesten is niet alleen op scholen en zodoende ook niet de verantwoording van scholen alleen. Pesten gebeurd overal binnen iedere generatie binnen alle vlakken van de maatschappij.

    Toen ik gepest werd vond ik het verschrikkelijk. Na mijn middelbare school ben ik dankbaar dat ik gepest ben. Doordat ik geen aansluiting kon vinden in die belangrijke periode, heb ik geleerd om mezelf te staan. Voor mezelf te denken en mijn eigen doen en laten kritisch te bekijken. Zelfvertrouwen is waar we het over hebben.

    Pas jaren later, rond mijn 25ste, werd mijn mening dat ikzelf een groot aandeel heb gehad aan mijn pesten. Ik paste niet in de omgeving waarin ik werd geplaatst. Hierdoor werd ik snel een buitenbeentje en een makkelijk doelwit voor pesten.

    Momenteel wordt mij neefje van 10 ook veel gepest. Zijn ouders hebben hem op judo geplaatst en hier en daar geef ik hem advies hoe hij om moet gaan met pesten.
    En zover ik van hem begrijp werkt het.

    Wat je moet begrijpen over gepest worden is, dat degene die gepest wordt dat ook tot een zekere hoogte toelaat. De pesters zeggen vaak dingen die degene die gepest wordt kwetsen. Zodra degene die gepest wordt, kan inzien dat hetgene wat de pester zegt een mening is, en weet dat andere mensen in zijn omgeving (famillie, vrienden), die mening van de pester niet delen, kan het kind het zien als een mening.

    Gepest worden is onderdeel van iets persoonlijk nemen. Als iemand nu naar mij toekomt en zegt: Jij bent een sukkel. Dan doet dat me niks (zoals bij de meeste volwassenen). Omdat ik van mezelf weet dat ik geen sukkel ben. Komen ze met argumenten waarom ik een sukkel ben, dan luister ik daarnaar en oordeel of ik het daar mee eens ben. Misschien was ik inderdaad in die situatie een sukkel, misschien ook niet.

    Om te zeggen dat scholen de verantwoordelijkheid hebben om pesten tegen te gaan is kort door de bocht. Uiteraard hebben ze een verantwoordelijkheid, maar onthoud met wie je te maken hebt hier. Pestende kinderen. Die zijn sluw, haaks en weten wanneer ze moeten pesten. Uit het zicht van school, ookal is dat op school.

    Ouders zelf hebben ook, al dan niet de grootste, verantwoordelijkheid om hun kinderen weerbaarder te maken tegen de maatschappij.
    Door hun kinderen te vertellen dat niet iedereen hun aardig of leuk gaat vinden. Dat er kinderen zijn die je niet mogen, maar ook kinderen die je wel mogen. Dat het onderdeel van het leven is en niet iedereen je vriendje kan of zal zijn. Door de ouders van de pesters te confronteren met het gedrag van hun kind. Zelf de ouders opbellen, is geen politie voor nodig. Het de ouders niet meteen kwalijk nemen, want zij weten vaak ook niet wat hun kinderen doen.

    Wat ik vooral wil adviseren; het probleem pesten heeft niet alleen te maken met het gedrag van de pester, maar ook met de houding/wereldbeeld vandegene die gepest wordt. Maak uw kinderen weerbaarder voor negative energie.

    Beantwoorden

  2. ·

    Kleine kinderen willen naar school gebracht worden, ze vertrouwen op de bescherming van volwassenen. Grote kinderen willen niets van die volwassenen weten. Dus ook niet van de juf en de meester!

    De grens ligt bij de leeftijd, 8-10 jaar, waarop kinderen gaan pesten. Als ze 14 jaar zijn dan stopt het pesten omdat ze dan in een nieuwe ontwikkelingsfase komen, ze krijgen dan interesse in elkaar. Ze vormen groepjes waarin iedereen gelijk is en waar dus geen plek voor een dominante pester is. Pesten komt dus voort uit de ontwikkeling van het brein. Dit kun je niet aanmoedigen of afremmen en dat is de reden waarom die methodes zinloos zijn. Helaas laat de politiek dit niet tot zich doordringen en blijven ze verwijzen naar de school en subsidiëren ze contra-productieve methodes. Iedereen weet wat er gebeurt bij verzet tegen de pester en toch worden slachtoffers verwezen naar weerbaarheidstrainingen. Het medicijn tegen pesten geeft men aan de slachtoffers omdat dit het meeste geld oplevert. Natuurlijk, als de professor gekleurde petjes adviseert dan zal een mevrouw in een blauwe jurk ook een effectief middel zijn.

    Ik stuur de ouders van de pester een briefje (het Pestbriefje.com) waarin staat wat hun kind doet en dat zij daar als ouders aansprakelijk voor zijn. Dus: corrigeer je kind of betaal voor de schade! Hiermee is de pesterij de volgende dag gestopt en gebeurt het zelfs dat de kinderen weer bevriend raken. Net zoals ze dat waren vóór ze in groep 5 kwamen.

    Pesten komt niet voort uit kwaadaardigheid. Kinderen leren door vallen en opstaan en de een heeft meer begeleiding nodig dan de ander. Waar het fout gaat kan alleen degene voor wie het kind ontzag heeft de pesterij stoppen. Dit zijn altijd de ouders en zelden de school.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *