Vraag aan het CDA, D66, de PvdA en de VVD (kamerlid van Hijum, kamerlid Koser Kaya, kamerlid Vermeij en kamerlid Huizing)
Ter toelichting mijn persoonlijke ervaring met het UWV werkbedrijf te Schiedam. Per 6 december 2010 is aan mij kenbaar gemaakt dat mijn contract voor bepaalde tijd per 31 december 2010 zou eindigen. Dit betekende voor mij direct op zoek naar een nieuwe baan en tegelijkertijd aanmelden bij UWV voor eventuele werkeloosheidsuitkering per jan 2011. Hier werd mij aanvang 3e week dec 2010 als eerste medegedeeld dat men 6 weken de tijd heeft om te bepalen of ik recht heb op een ww-uitkering, terwijl dit vanaf het begin al duidelijk is dat ik hier recht op heb. Vervolgens ben ik voor een afspraak met een werkcoach naar Schiedam per trein afgereisd. Ter plaatse bleek dat het hier geen persoonlijk maar een gemeenschappelijke afspraak betrof met nog enkele lotgenoten. Hier werd ons informatie verstrekt die ons allen al bekend is en via de website allang toegankelijk is, maar werd ons medegedeeld dat men dit wettelijk verplicht is zo aan ons kenbaar te maken. Wel is het voor het UWV werkbedrijf belangrijk om hun werkmap zo correct mogelijk bij te houden en hen van alles en nog wat te informeren. Daarbij komt nog dat de computer voor mij diverse functies toe heeft gezonden die voor mij niet toepasbaar zijn en zeker niet passen bij mijn werkervaringen en mijn minimum benodigde salaris. Voor de goede orde, ik ben geen 18 maar 45 jaar en wil graag als zodanig worden behandeld. Kortom alweer een heel ambtelijk apparaat waarbij heel veel mensen zogenaamd heel erg druk aan het werk zijn alleen met niet erg zinvolle dingen, zoals het motiveren van mensen om weer nieuw werk te vinden. Heeft het werkbdrijf UWV op deze manier bestaansrecht volgens u?
Antwoord van het CDA (22/2, kamerlid van Hijum)
Hartelijk dank voor uw vraag. U geeft aan dat u na uw ontslag bent geconfronteerd met weinig zinvolle bemiddeling door het UWV. En uw vraag is of het UWV op deze manier nog bestaansrecht heeft. Als CDA vinden we dat het UWV en gemeenten bemiddeling en re-integratie vooral moeten richten op kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt, zoals mensen met een beperking. Mensen die goed opgeleid en zelfredzaam zijn, kunnen zichzelf in belangrijke mate redden door zelf op zoek te gaan naar werk, dan wel een uitzendbureau in te schakelen. De rol van het UWV kan beperkt blijven tot digitale dienstverlening en het aanbieden van vacatures op Werk.nl. Overigens blijkt in de praktijk dat veel mensen weer werk vinden door hun persoonlijke netwerk in te schakelen.
In de verdere toekomst zien we een grotere rol en verantwoordelijkheid weggelegd voor werkgevers voor bemiddeling van werknemers ‘van werk naar werk’ bij ontslag. Op dit moment vindt wel outplacement plaats in het kader van een sociaal plan bij reorganisaties, maar dit is doorgaans niet van toepassing op mensen met een tijdelijk contract. Minister Kamp is onlangs in een motie door de Kamer opgedragen om te bestuderen hoe de eerste fase van de WW zo gewijzigd kan worden, dat werkgevers meer werk maken van de bemiddeling van ontslagen werknemers naar ander werk in plaats van mensen in de WW te ‘lozen’. Op diverse plaatsen in het land, zoals in Hardenberg, vinden experimenten plaats met ‘werk naar werk’-bemiddeling. Ik realiseer me dat u hiermee nog niet direct aan werk geholpen bent. Maar ik denk wel een concreet antwoord te hebben gegeven op de vraag hoe we tegen de toekomst aankijken van de werkbemiddeling door het UWV.
Antwoord van de PvdA (23/2, kamerlid Vermeij)
Uit uw persoonlijke verhaal blijkt dat het UWV in het geheel niet aan uw verwachtingen voldoet. De dienstverlening kan beter, efficiënter en meer ‘op maat’, als ik uw verhaal goed begrijp. Een uitkering verstrekken moet snel en efficient, mensen kunnen immers niet weken/maanden wachten. Bij het helpen aan werk pleiten wij er wel voor om een onderscheid te maken tussen mensen die veel ervaring hebben en goed opgeleid zijn en mensen die veel moeite hebben om werk te vinden. De ene groep kan het goeddeels zelf, terwijl je voor de tweede groep meer begeleiding nodig hebt. Naar de mening van de PvdA kan de gemeente dat overigens prima doen. Toch is de PvdA ook van mening dat werkgevers en werknemers samen een grotere rol moeten nemen en krijgen bij het vinden van werk, nadat je baan ophoudt of contract afloopt. Van werk naar werk is beter dan van werk naar ww, UWV en dan naar werk. Zover is het nog niet. Ik hoop zeer dat u snel een nieuwe baan vindt en wij zullen de minister kritische vragen blijven stellen over de dienstverlening van het UWV. Over de toekomst van het UWV en welke rollen zij wel of niet meer krijgen, zal nog veel gesproken worden in de Tweede kamer.
Antwoord van de VVD (3/5, kamerlid Huizing)
De VVD heeft de problemen bij het UWV ook geconstateerd. We hebben er dan ook voor gekozen om de structuur binnen het UWV drastisch te veranderen. Alles moet beter, efficiënter, klantvriendelijker en doelmatiger. Het is belangrijk dat de klant zo goed mogelijk geholpen wordt. Daarnaast is er echter ook een eigen verantwoordelijkheid van de klant. Mensen die goed opgeleid en zelfredzaam zijn kunnen zelf op zoek gaan naar werk, dan wel een uitzendbureau inschakelen. Verder vroeg u of het UWV nog bestaansrecht heeft. Op dit moment vindt de VVD dat het niet verantwoord is om zo’n grote organisatie als het UWV in 1 keer op te doeken. Wel willen we graag de taken van het UWV stap voor stap onder brengen bij andere instellingen, zoals bij gemeenten en het SVB. Ik hoop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.
Antwoord van D66 (20/5, kamerlid Koser Kaya)
D66 vindt dat de re-integratie van werklozen door het UWV stukken effectiever en efficiënter moet. Mensen kunnen vaak beter zelf hun tijd besteden aan solliciteren en hun zoektocht naar een baan, dan keer op keer aanschuiven bij het UWV. Dit heeft invloed op het bestaansrecht van het UWV, dat mag wat ons betreft wel een onsje minder. Het betekent echter niet dat het UWV overbodig is, zij hebben ook nog vele andere taken die wel nuttig zijn en waar het UWV ook goed in is.
· Permalink
Ik ben van mening dat het uwv geen bestaansrecht meer heeft. Ik heb zelf vele jaren gewerkt bij het voormalig cwi en ken derhalve de werkwijze van deze organisatie en rechtsopvolger van binnen uit. Ik weet dat men uitsluitend bezig is met het bewijzen van het bestaansrecht door vooral verantwoordingslijstjes te vullen en af te vinken. Al het geld dat geinvesteert wordt in deze organisatie is m.i.z. weggegooid belastinggeld en er zou een enorme kostenbesparing plaatsvinden als deze organisatie ingekrompen zou worden tot een efficiente uitkeringsverstrekker en het werk-deel aan de markt (uitzendorganisaties en werkgevers) en voor degenen met afstand tot de arbeidsmarkt aan de gemeenten overgelaten zou worden. De enorme kosten die het uwv werkbedrijf met zich mee brengt in de vorm van personeel en huisvesting zou deels aan opleiding en subsidie stimulatie van werkgevers besteed kunnen worden waarbij ook de reintegratie bureaus buitenspel gezet zouden moeten worden omdat ook deze bureau’s geen enkele toegevoegde waarde hebben.
· Permalink
Ik ben van mening dat het UWV werkbedrijf wel degelijk bestaansrecht heeft mits het juiste personeel in dienst wordt genomen. Ik werk sinds 12 jaar bij het werkbedrijf en bemiddel mijn klanten intensief naar werk met behulp van ons werkgeversservicepunt en netwerkcontacten. Dit heeft al tot diverse plaatsingen geleidt voor klanten die elders door de enorme concurentiestrijd niet aangenomen werden. Klanten met een lage opleiding, eenzijdige werkervaring en boven de 45 komen vaak moeiljk aan de slag. Zij hebben wel degelijk steun van ons hierin nodig. Daarbij zien wij er ook actief op toe dat klanten hun sollicitatieplicht nakomen middels de handhavingstaak. Dit kun je onmogelijk digitaliseren. Daar is eerst grondig onderzoek voor nodig en persoonlijk toezicht.
Sluit me wel aan bij de mening van Jeroen B dat er teveel tijd wordt besteedt aan administratie om bijvoorbeeld bij de overheid te kunnen aantonen dat we voldoende aanmeldingen binnen hebben gekregen. Maar ben ook van mening dat hier personeelsleden werken die enkel hier zitten voor hun maandelijks inkomen. Er moeten werknemers komen die resultaat gericht kunnen werken en er niet voor terugdeinzen om werkzoekenden aan te spreken op hun verantwoordelijkheid als ze zich niet aan hun sollicitatieplicht houden.
· Permalink
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb vanaf 1987 tot medio 2009 in loondienst gewerkt als ICT-Consultant bij een groot adviesbureau. Daarbij ben ik in het bedrijf van mijn partner gaan werken, dit was hetzelfde werk, alleen op de achtergrond, en formeel niet betaald in de zin van loon. In april 2012 zijn wij uit elkaar gegaan, en stond ik er alleen voor. Aangezien ik het afgelopen jaar intensief heb gesolliciteerd, en maandelijks wel 2 keer werd uitgenodigd voor een sollicitatie gesprek, heeft dat lange tijd niet kunnen resulteren in een krijgen van een vaste baan. Helaas altijd afwijzing, of te oud of te duur, of bang dat ik gelet op mijn achtergrond, wanneer de economie zou aantrekken als eerste zou vertrekken. Aangezien ik over een eigen huis beschik, en daarnaast over vermogen beschikte, heb ik lange tijd zonder bron van inkomsten gezeten. In februari 2013 kon ik het financieel niet meer bolwerken, en heb ik bij het werkbedrijf een uitkering aangevraagd. En nu komt het, ik beschik over een voldoende bagage, om zelf te solliciteren, cq een motivatie, sollicitatiebrief op te stellen etc. Ik ben actief in diverse ICT-netwerk groepen, dus verwacht je eigenlijk dat het UWV helpt met het vinden van wellicht andere ingangen, zoals bijvoorbeeld het zelf opzetten van een bedrijf, omdat ik denk dat ik als zelfstandige een korte weg naar de arbeidsmarkt heb als in loondienst. Maar nee ik werd aangemeld voor een werkervaringsproject bij de gemeente; ik nog zeggen prima als dat aansluit bij mijn ervaring en ambities, maar wat bleek bij de intake, het zou betekenen in eerste instantie 6 weken 40 uur per week, geest dodend, ongeschoold productiewerk moest doen. Kijk ik ben best bereid om voor een uitkering een tegenprestatie te leveren om maatschappelijk (nuttig) werk te verrichten, maar als productiemedewerkster weggezet worden, onder het mom dat ze dan een beoordeling kunnen maken, gaat mij toch wel iets te ver. Er blijkt dus feitelijk geen maatwerk te worden geleverd, maar onder een verdien model in samenwerking met zgn reïntegratiewerkbedrijfjes commercieel gewin te behalen, over de ruggen van uitkeringsgerechtigden, terwijl de werkzaamheden in mijn geval op geen enkele manier bijdragen aan het verkrijgen van een (vaste)baan. Uiteraard heb ik hier tegen (medisch) bezwaar aangetekend. Gelukkig was ik zelf ook al zo ver dat ik de knoop voor mezelf heb doorgehakt, en besloot om als zelfstandige te beginnen, en gelukkig is de eerste opdracht al een feit. Resumerend heb ik een slechte ervaring met het werkbedrijf, het enige voordeel is wellicht dat de aanpak zo slecht is, dat het voor mij een eyeopener is geweest, andere krachten in mezelf op te roepen, geloof in jezelf te houden, en zorgen dat je er maar beter niet meer mee te maken krijgt. Detail nog, als ICT Consultant heb ik in 2008 een grote gemeente nog geholpen met het maken van business case voor de oprichting van een werkplein, waarbinnen de dienstverlening van UWV/gemeente centraal zou komen te staan. Toen was de insteek cq de zienswijze welke functionarissen/rollen ingevuld moest worden inclusief referentiekader een heel andere als wat nu 2013 kennelijk de ‘way of working’ is.